Meer dan dertig deelnemers aan de laatste rondleiding in Gent naar aanleiding van de Week van de Begraafplaatsen. Na de obligate inleiding ging deze thematische rondleiding over architecten en beeldhouwers van start. We waren nog maar juist op stap toen de eerst zich aanbood “madame waar ligt Wilfried Martens?”. Ons An wees het echtpaar de weg. Het begin van een middag rond hetzelfde thema. De eigenlijke rondleiding startte bij Matthias Wolters , bouwmeester. Bij het graf voor Jan Baptist Noterdaele wees An ons er op dat het soms moeilijk te achterhalen is wat de symbolen betekenen: verwijzen de symbolen naar het beroep van bouwmeester of ligt hier een vrijmetselaar? Henri Van Overstraete  ligt boven aan de kapel. Hij was een leerling van stadsbouwmeester Lodewijk Roelandt . Hier zegde An dat het hier één “familiefeest” was. Van Overstraete werd later bijgezet in het graf Roelandt. Het beeld op het graf van Henri Van Overstraete werd gemaakt door Jozef Geefs die dan weer gehuwd was met een dochter van Roelandt. Een tweede klant voor Wilfried Martens diende zich aan. Frans Masereel was de man die de houtsnede tot kunst verhief. Hij was afkomstig van Blankenberge, overleed in Avignon en werd hier bijgezet. De broers Peter, beeldhouwer, en Felix De Vigne werden als Vlaamse vrijzinnigen begraven in gewijde grond. Burgemeester Braeckmans verbood toespraken aan het graf van Pieter. An verkneukelde zich: “en wie ligt er naast Pieter De Vigne? Juist: Braeckmans.

Op het graf voor Josephina Geusens (staat een notenbalk en een afbeelding van een of ander land. Mysterie want misschien is het een of ander hymne die op haar graf staat? (JB: Ik vroeg dit aan mijn vrienden oud-muzikanten en deze plausibele uitleg kwam uit de bus: het zou Mozart, adagio KV 622 zijn, ook opgenomen door Dana Winner onder de titel “Hopeloos en verloren” en zou kunnen wijzen op de toestand waarin Josephina zich bevond?). We passeerden voorbij het recente graf voor kunstpaus Jan Hoet. Oscar Colbrant werd naar hier overgebracht van de Westerbegraafplaats, An “haren hof”. Dat zinde haar helemaal niet maar dat was nog maar een begin. Ze fulmineerde over het zogenaamde “beschermcomité Campo Santo” dat, dixit An, “kunstenaars van het derde knoopsgat beschermt” maar een graf als dit van Charles Doudelet niet belangrijk genoeg vindt om te beschermen. Het kruis is al afgebroken. Wat verder de in een erbarmelijke toestand verkerende grafkapel voor filantroop Lammens. Die schonk een deel van zijn fortuin weg maar zijn kapel is voor datzelfde comité niet belangrijk genoeg om er iets aan te doen. Gelukkig verkeert de grafkapel voor bouwmeester Louis Minard in een betere staat. Het is een ontwerp van Isidoor Dubrucq. Theofiel Leybaert , schilder, kreeg een pracht van een neogotisch grafmonument. Hij blies de wandschilderkunst nieuw leven in. Luc Van Parys was beeldhouwer. Germain Janssen was facteur – beeldhouwer. Voor mij was hij beter enkel facteur gebleven.

Intussen hadden we nog een derde en een vierde de weg naar Martens moeten wijzen. Steeds deed ons An dat op een correcte wijze. Bij mij zou dat niet waar zijn. Misschien stuurde ik ze wel naar An “haren hof”, de Westerbegraafplaats.


Bouwmeester August Van Assche was leerling van Jean de Bethune. Hij deed heel veel restauratiewerk. Hij ligt onder een prachtig grafmonument. Louis Cloquet was de bouwmeester van het postgebouw. Een prachtig neogotisch grafmonument. Valentin Vaerwijck was provinciaal architect. Hij stond mee in voor de heropbouw van Ieper en bouwde vele villa’s in De Haan. Hyppoliet Daye werd de Modigliani van Gent genoemd. De familie Baertsoen was actief in de textielsector maar Albert was schilder.

Hier eindigde An haar betoog niet zonder eerst nog eens de, volgens haar, prachtige naaktfoto van “model” Auguste Neyt getoond te hebben zodat de dames ook aan hun trekken kwamen. Ik kwam in ieder geval ruimschoots aan mijn trekken met de prachtige verhalen van de bevlogen gids die An Hernalsteen is. Ik denk dat vele al haar voorbereidend werk onderschatten. Proficiat An, het is een hele eer u te mogen kennen en u te mogen aanhoren!
 

Jacques Buermans
 
Foto’s Leen Otte.