Enkele dagen geleden zat er ’s morgens vroeg een dringend bericht van onze voorzitter in mijn mailbox. Of ik enkele uren later aan de cafetaria kon zijn, want hij had een voorstel dat, als het mij beviel, “vandaag nog moest uitgewerkt worden!”. Laat dat nu één van de redenen zijn waarom ik hem zo graag heb: never a dull moment met hem. Natuurlijk was ik nieuwsgierig om te weten wat hij nu weer bedacht had en wou ik zeker mijn steentje bijdragen om het te realiseren.
Stipt op tijd, als altijd, begon hij met een uiteenzetting over… het weer! Ja, het was een prachtige dag, maar wat was dat idee? Ik kreeg een blaadje onder de neus geschoven met als titel: “Alternatief voor Rode Duivelsmatchen!”. Ik las verder en het bleek een voorstel te zijn om op de tijdstippen dat de Belgen speelden, een rondleiding te geven op Schoonselhof. Gratis dan nog wel!
De enige opmerking die ik kon maken was: “Waarom heb je dat deze morgen niet doorgemaild, dan had het al op ‘Uit in Vlaanderen’ gestaan?” Hij vreesde ervoor dat ik hem compleet gek zou verklaren en wou het eerst even voorleggen. Ik had wel enkele bedenkingen over het uur en de (week)dag, maar ik zou wel gek zijn om hem gek te verklaren; ik vond het gewoon een schitterend idee!
“Zou er iemand op af komen?” was zijn grootste zorg. We konden alleen maar zorgen voor zoveel mogelijk reclame! Een half uur later stond het op ‘Uit in Vlaanderen’ en dan was het afwachten wie het zou oppikken. Het begon met een paniektelefoon van de voorzitter of we een voetbal hadden, want dat er eentje van GVA kwam en die zou foto’s nemen. Een groot artikel in de Gazet van Antwerpen was het resultaat. Het Nieuwsblad, het Laatste Nieuws en Radio 2 volgden. Als kers op de taart verscheen hij op ATV in het nieuws en in het nieuws van Radio 1.

Natuurlijk wisten we toen nog niet of er iemand zou komen…
De avond zelf kwam ik aan de hoofdingang van Schoonselhof – drie kwartier voordat we zouden vertrekken – en toen zaten er al mensen te wachten; “Ja, we zijn hier voor de rondleiding! En wij ook.” Ze kwamen en ze bleven komen. Op een gegeven moment was de ingang gewoon versperd omdat er te veel volk bij kwam en werd de hele groep enkele meters verplaatst .

Onze voorzitter glunderde van pure trots. Zes uur stipt en wij weg. Toen was de massa al niet te tellen; het waren er zeker al meer dan bij het vorige record en dat was 84 mensen. Ik had het fototoestel in bruikleen gekregen en ook zijn gsm, voor als de pers zou bellen! Hij was nog maar aan de inleiding begonnen toen GVA al belde, “Of er een beetje volk was?”. Zo kon je het wel stellen, ja. Bij een eerste poging om te tellen, kwam ik aan 145, maar zelfs toen bleven ze nog aansluiten. Bij een tweede poging kwam ik aan 190, en dan waren er al terug vertrokken – omdat er te veel volk was en ze de graven amper konden zien. Hier en daar werden enkele stopplaatsen overgeslagen, die met minder volk wel aan bod zouden komen; maar al bij al waren ze zeer geïnteresseerd en was het deelnemen aan deze rondleiding een onvergetelijke ervaring!

Op naar de volgende en hopelijk breken we het record deze keer niet….

 
Tekst: Leen Otte
Foto’s: Leen Otte en Paul Stoffels