28 mei en nu weet ik hoe een vliegende reporter zich voelt: ’s morgens als een bezetene staan kriebelen op de begraafplaats van Verviers, dan als een razende snelwandelaar richting station, de trein op met bestemming Gent.

Iets te vroeg op de vernissage en we krijgen de tijd om in het Liberaal Archief rustig luik één van de tentoonstelling te bekijken. Tekstpanelen verschaffen informatie over de zwart-wit foto’s. Hier en daar een passend vleugje poëzie. Sober, ingetogen opgesteld want dit is een delicate, emotionele materie die geen bombast verdraagt.

We kunnen van start gaan en curator Anne-Flor mag de spits afbijten en de tweeledige doelstelling van het project toelichten, namelijk het overlijden van een kind bespreekbaar maken en de kindergraven als funerair erfgoed herwaarderen. Ik ga eerlijk zijn, door haar gedrevenheid ben ik ook meer aandacht gaan besteden aan kindermonumentjes en mijn wens klonk steeds vaker: “Foto van nemen mannekes, Anne-Flor gaat daar misschien iets mee kunnen doen!”

De volgende spreker, Peter Laroy, vertegenwoordigt Academia Press, een kleine Gentse uitgeverij van wetenschappelijke publicaties. Bij de tentoonstelling hoort een mooi uitgegeven boek (15 euro), een aanrader.

Vervolgens neemt Johan Maes het woord. Hij is een psychotherapeut die werkt rond rouwverwerking.

Tijd voor de receptie (JB: uitzonderlijk zien we hier onze reporter met een fruitsapje) met aangepaste hapjes, sneukelingen die vroeger geserveerd werden bij de begrafenis van een kind: rijstpap en mastellen, in dit geval ongewijde mastellen (we zitten hier bij de geuzen, vandaar).

Op 10 juni zal een studiedag het project afronden. Ik was er graag bij geweest maar moet passen wegens een rondleiding in mijnen hof.   

An Hernalsteen

Toevoeging van Mieke Versées:

Ik bezocht :”De dood in kinderschoenen”.

Twee kleinschalige voltreffers met beeld, woord en muziek op perfectie locaties. Beklijvend, ontroerend mooi, sober, boeiend. In het Liberaal verraste het gastenboek, dat er geen was. Origineel in het Geuzenhuis, de opgehangen kinderschoenen. Ik dompelde mezelf ook onder in het half uur durende muziekstuk”Zylse”. Evan Roy componeerde dit speciaal voor dit project. Blij dat ik deze tentoonstellingen zag. Het was de verplaatsing meer dan waard.

Mieke Versées

Foto’s: An Hernalsteen en Mieke Versées