Dit was de eerste maal dat de opkomst tegenviel. Slechts acht fanatiekelingen waren aanwezig op deze tocht die een ganse dag in beslag nam. De afwezigen hadden eens te meer ongelijk.
 
In de voormiddag konden we, onder de leiding van een stadsgids, een rondgang maken op het stemmige “Oud kerkhof” van Hasselt.

 De verantwoordelijken van deze Limburgse stad hebben, met een minimum aan middelen en een maximum aan inzet van deze dodenakker een pareltje gemaakt. Zeker doordat er constant kleine herstellingen gedaan worden aan de grafzerken en omdat de bezoeker, door middel van panelen, een overzicht krijgt van al het moois dat hier te bekijken valt. Men heeft niet alleen oog voor de belangrijke Hasseltse personaliteiten die hier begraven liggen, het moet hier ’s avonds een gezellige bedoening zijn met al die ‘jeneverboeren”, maar zelfs een leek kan kennis maken met de funeraire symboliek en zelfs de fauna en flora komen aan bod.

In de namiddag was Guus Rüsing, regiocoördinator van de Terebinth, onze gids op de begraafplaats van Maastricht.

 Dat deze gedreven man constant bezig is met het zoeken naar pasklare funeraire oplossingen hebben we geweten. Wij Vlamingen die altijd dachten dat bij onze Noorderburen alles “zo veel beter was” op funerair gebied werden door Guus met onze neus op de talrijke problemen gedrukt waar hij hier in de regio en ver daar buiten mee te maken krijgt. Soms klonken zijn verhalen mij bekend in de oren: lokale besturen die niet willen meewerken, begraafplaatsbeheerders die zo maar wat aanmodderen, chaotische situaties waarbij verschillende gezindten zomaar lukraak naast mekaar begraven worden en het aan de laars lappen van alle vigerende reglementen en wetteksten. Daarnaast liet Guus ons een aantal grafmonumenten zien die maken dat, voor veel Nederlanders, de begraafplaats van Maastricht als een “Vlaamse begraafplaats” wordt ervaren.

Nadien werd er nog leuk nagekaart en werden, dankzij de sprankelende geest die Guus Rüsing heet, reeds plannen gemaakt om, in 2003, opnieuw een trip te maken naar onze Noorderburen waarbij Roermond en omgeving aan de beurt komt. De datum ligt praktisch vast en dankzij het enthousiasme van Guus en zijn organisatorisch talent ben ik er reeds van overtuigd dat dit een dag gaat worden die hoog in het vaandel van de Grafzerkjes (tiens we hebben nog geen vlag) zal worden ingeschreven.


Tekst en foto's : Jacques Buermans