GEBED VAN EEN KNOTWILG

Ach, Grote Snoeischaar, ga aan mij voorbij
Laat mij wat langer met mijn haardos pronken
De handen van de wind maken me dronken
Van laat geluk, haal mij niet uit de rij

Ach, Grote Snoeischaar, mij alleen tenzij
U Die mij toch het leven heeft geschonken
Vindt dat ik onvoldoende ben geslonken
Mijn bede ziet als milde muiterij

De amputatie, kort onder de schouder
Die is nog niet bedekt met ritselkrullen
Het duurde lang voordat mijn kapsel groeide

Sla mij nu over, want ik word al ouder
Wil toch mijn allergrootste wens vervullen
Want terugkijken wil ik op wat mij boeide

Maak mij daarna maar met de grond gelijk
En zet mij zacht uit in het hemelrijk
 
Anneke Haasnoot