“Ik reken erop dat met volgende wensen rekening zal worden gehouden: ik wil geen doodsbrief, ik wens in alle stilte gecremeerd en uitgestrooid te worden.”

Zo heeft Frieda het geschreven en de familie heeft deze wens gerespecteerd. Eigenlijk wou ze liefst dat ze na haar dood letterlijk doodgezwegen werd, wat geen haalbare kaart is. Aan een vermelding in de Grafzerkje Nieuwsbrief heeft zij geen veto gesteld, omdat ze er vermoedelijk niet bij stilgestaan heeft, omdat ze er gewoon niet aan gedacht heeft.

Maar bij een terugblik op de ontstaansgeschiedenis van Grafzerkje komen we Frieda automatisch tegen. Daarom, bij wijze van afscheid en in de vorm van een kort overzicht de link tussen Frieda en de vzw Grafzerkje.

November 2000: op het kasteel Schoonselhof werd het wandelboekje voorgesteld waar Jacques Buermans aan meegewerkt had en kort daarop volgden de eerste vergaderingen van de “Vrienden van het Schoonselhof”. Frieda’s broer Willem was er nauw bij betrokken en ook zij was direct geïnteresseerd. Voor haar begon het lente 2001 met een door Jacques geleide rondwandeling op het Schoonselhof. Daar en toen werd spontaan voorgesteld om samen met een aantal mensen de Brugse begraafplaats te bezoeken. En zo gebeurde: 7 juli 2001 was de eerste begraafplaats-rondwandeling van Grafzerkje, toen nog zonder die naam.

De maanden en jaren die erop volgden ging Frieda mee naar de begraafplaatsen van Gent, Aalst, Deurne, Hamme, Evere, Berchem, Laken, Mechelen en Mariakerke. Ze verheugde zich op elke uitstap, ook al had ze zich daarvoor moeten volstoppen met pijnstillers. Ze hield als gepensioneerde regentes Geschiedenis-Nederlands-Frans van het historische en het kunsthistorische aspect, van de plaatselijke invalshoeken en lokale gebruiken. Tegelijkertijd genoot ze van de wandeling, de zon, de mensen, de babbel, de grapjes, de groene parken, de drink achteraf. Maar haar gezondheid ging achteruit en ze probeerde haar ziekte voor de buitenwereld te verstoppen. Twee begraafplaatsen per dag was voor haar geen haalbare kaart meer. Een daguitstap naar Nederlands Limburg of de Westhoek kwam al helemaal niet in aanmerking.
Mariakerke (januari 2004) was de laatste begraafplaats die ze in levende lijve zag. Van op haar ziekbed volgde ze nog met interesse de oprichting van de vzw. Na een verblijf van vijf weken op de Palliatieve Eenheid van het Antwerpse Middelheim ziekenhuis is ze op 8 november overleden. Haar as werd in strikte intimiteit verstrooid op het Schoonselhof, de plek waar het voor Grafzerkje allemaal begon. Ze was 67 jaar.

Mick De Wachter,
schoonzus en Grafzerkje.
 
In naam van het bestuur vzw Grafzerkje en in mijn persoonlijke naam wil ik de familie mijn medeleven betuigen in deze moeilijke periode. Persoonlijk vind ik het toch belangrijk om te zeggen dat Frieda, Grafzerkje van het eerste uur, één van de eersten was die wist dat Grafzerkje een vzw ging worden. We zullen haar, en wat ze voor Grafzerkje betekende, niet gauw vergeten. Vlak voor het “ter perse gaan” kregen we op onze rekening nog een gift van € 1 000 waarmee de familie tegemoet komt aan de wens van Frieda Houbrechts. Dank aan Frieda en aan haar familie die haar wens mogelijk maakte. vzw Grafzerkje zal het geld een passende bestemming geven.
 
Tekst  : Mick Dewachter en Jacques Buermans.
Foto : Jacques Buermans