Bij een nieuw jaar horen nieuwjaarswensen. Ik mocht al een aantal Grafzerkjes de beste wensen voor een gelukkig, vreugdevol en vooral gezond 2004 toewensen. Bij degenen die ik nog niet kon bereiken in ieder geval uit mijn naam al het beste wat u zich kunt indenken voor 2004. Dat het een jaar mag worden waarin al je wensen werkelijkheid mogen worden.
 
Wat Grafzerkje betreft denk ik wel te mogen zeggen dat 2003 een meer dan voortreffelijk jaar was met misschien wel als hoogtepunt onze trip naar de Westhoek. Het gebeurt niet elke keer dat het een interessant gegeven is, de Westhoek heeft toch iets alhoewel het over een tragische bladzijde uit onze geschiedenis handelt, dat we een beroep kunnen doen op een voortreffelijke gids, Dominiek Dendooven mag deze pluim zeker op zijn hoed steken, dat we met een volle bus van 40 geïnteresseerde Grafzerkjes kunnen reizen, deze pluim ogen jullie op jullie respectievelijke hoeden of petten steken en dat de weergoden ons gunstig gezind zijn, zou die “vanhierboven” in een vroeger leven misschien ook een Grafzerkje geweest zijn? De financiële toestand is er daar ook naar. We hebben een spaarpotje en er zijn nu 10 mensen die de gedrukte Nieuwsbrief willen blijven ontvangen.
 
Een nieuw jaar noopt ook om een aantal mensen te danken. Ik ga niet iedereen bij naam vernoemen, de behulpzame Grafzerkjes zullen wel weten wie ik bedoel, maar één man wil ik toch bij naam en toenaam vermelden. Het is Willy Cornelissens, de webmaster van www.schoonselhof.be. Deze man heeft, nu iets meer dan een jaar geleden, de website opgestart: volledig belangloos. Natuurlijk staat daar veel informatie in over de begraafplaats Schoonselhof en over “mijne winkel” (= de rondleidingen) maar Willy besteedt toch ook veel aandacht aan onze Nieuwsbrieven. Zo zorgt hij er telkenmale voor dat de Nieuwsbrief, die aan de internetGrafzerkjes toegestuurd wordt, op de website herbekeken kan worden, verlucht met een groot aantal foto’s. Daarom vanuit het diepste van mijn hart, sommige twijfelen of ik dat wel heb, een gemeend dank u Willy voor alles wat u voor ons betekent. Voor de rest mijn dank naar de “bereidwilligen” onder Grafzerkjes. Zij die mij bevoorraden met papier, inktvullingen voor mijn printers, de lay out voor mijn folder verzorgden, de Nieuwsbrieven bus aan bus bezorgden en al degenen die mij, op eenvoudige vraag, foto’s of andere informatie toesturen. Ook aan al deze mensen mijn welgemeende dank.
 
Ook dank ik de vele Grafzerkjes die artikels instuurden. Dit is nu de bedoeling: de Nieuwsbrief moet niet het mededelingsblad van de begraafplaats Schoonselhof zijn, de Nieuwsbrief moet niet het forum zijn waar Buermans al zijn gal in kwijt kan. Neen, de Nieuwsbrief is van en voor ALLE Grafzerkjes. Alle artikels zijn welkom en eenieder kan hier zijn, funerair, ei in kwijt.
 
Was het dan allemaal zonneschijn in 2003? Neen. Ik kreeg ook te kampen met Grafzerkjes die steeds hun negatieve kritiek spuien, die nooit eens met iets opbouwends voor de dag komen maar telkens er iets mis loopt van de gelegenheid gebruik maken om mij dit dik aan te wrijven. Maar ik denk maar: in het leven zijn er mensen in alle soorten, dus zullen er ook wel Grafzerkjes in alle soorten bestaan zeker.
 
Positief besluiten doe ik met de Grafzerkjes die steeds, op een ludieke wijze, op mijn kap zitten. Steeds commentaar leverend zoals de twee heren uit de Muppet Show, altijd afbrekend maar nooit kwaad bedoeld. En dat is nu de spirit van de Grafzerkjes: een ludiek groepje met een sterk gevoel voor humor. Is het niet zo Jean, Philippe en Edgard? Doe zo voort mannen ge zijt goed bezig. 

Wat onder een slecht gesternte gestart was, herinner u de onbetrouwbare gidse, kwam uiteindelijk nog allemaal op zijn pootjes terecht. In de eerste plaats zorgde de toeristische dienst ervoor dat de lokale media op de hoogte waren én dat aan de ingang van de begraafplaats reclame werd gemaakt voor onze Grafzerkjesactiviteit. Verder konden we rekenen op een, volgens mij, begraafplaatsbeheerster die het echt goed meent met haar begraafplaats. Zij bood spontaan de wachtzaal aan om, in geval van regen, te bezigen voor de inleiding van onze rondleiding. Verder bleek ook dat, door haar toedoen, de begraafplaats een meer dan verzorgde indruk naliet. Zelden zag een zo mooi verzorgde dodenakker. Een pluim die mevrouw De Bie op haar hoed mag steken.

De heer Wellens gidste ons door de begraafplaats. De gebruikelijke geschiedenis, kijk hier hebben we onze Jozef II weer, is voor de ervaren Grafzerkjes misschien vervelend maar daar we toch weer een vijftal nieuwe Grafzerkjes mochten begroeten blijkt dit toch niet nutteloos. Idem voor de funeraire symbolen. We trokken doorheen de begraafplaats en kwamen een aantal mooie grafmonumenten en bekende personen tegen. Op het grafmonument J. F. Segers-Van Hoey troffen we symbolen van de schuttersgilde aan. Theo Blickx, beeldhouwer ligt onder een werk van hemzelf. Guillaume Ragheno industrieel kreeg een enorm monument. Hij deed veel voor Mechelen dat vanaf 1835 het centrum van de spoorwegen was. Louis Neefs, zanger. Mandus De Vos, acteur wereldbekend in Vlaanderen door zijn rol in “De collega’s” was een van de eersten die een grafmonument hergebruikte. Een origineel grafmonument kreeg beeldhouwer Luc Scheffermeyer. Oscar Van Kesbeeck was volksvertegenwoordiger en oprichter van Racing Mechelen voetbalclub.
Op het militair ereperk siert een monument van Boudewijn Tuerlinckx het geheel. En waar men komt langs Vlaamse wegen komt men Grafzerkjes tegen. Wat gezegd van het graf voor Hyppoliet Verbeemen, industrieel en kopergieter met twee grafplastieken of dodenmaskers. Hyppoliet was familie van een van onze Grafzerkjes Lin. (links onder) Het monument waar men hier, terecht fier op is is dat van industrieel Geerard Pas. Een art nouveaumonument van architect Vandenbergh met een beeld van Boudewijn Tuerlinckx. Op het ereperk lag onder meer Antoon Spinoy, burgemeester, minister en volksvertegenwoordiger en Jos De Saeger, minister. Iets verder Jef Denijn, stadsbeiaardier. Het ontwerp was van Lode Eyckermans. Peter Cabus, componist. Ten slotte bezochten we de laatste rustplaats voor beeldhouwer Ernest Wijnants.

Op 5 december 2003 kreeg ik van de voorzitter van de Mechelse Gidsenbond een schrijven waarin gesteld werd dat de Raad van bestuur unaniem van mening was dat de houding van Gerda Baccaert deonthologisch correct was.
 
Reactie: Waar gaan we naartoe wanneer een officiële instantie goedkeurt dat een gids mag afzien van het geven van een rondleiding, indien die gids te weten komt wat de organiserende vereniging aan zijn deelnemers vraagt, enkel en alleen met de bedoeling om meer centen te kunnen krijgen? Dit terwijl de overkoepelende gidsenbond wel vaste prijzen hanteert. Laat ons dit hoofdstuk nu maar afsluiten wetende dat we toch op een beroep konden doen op een degelijke, correcte, gids.
 
Gelukkig ken ik het merendeel van de mensen die ons door onze geliefde dodenakkers voeren en zitten daar geen geldwolven tussen.

Tekst en foto's : Jacques Buermans

Grafzerkje Willem Houbrechts heeft veel pijlen op zijn boog. Als Rudy Witse zette hij ooit eens een L.P. vol met 12 gedichten over… Père Lachaise. Ik wil de Grafzerkjes deze literaire ontboezemingen niet onthouden. Daarom hierna zijn gedicht “Modigliani”. Volgende keer meer van dat moois. Mensen die nog in het bezit zijn van een platendraaier en die interesse hebben voor de gedichten voorgedragen door Willem Houbrechts en Peggy Delandtsheer en van aangepaste muziek voorzien door altsaxofonist Mike Zinzen, kunnen een exemplaar bekomen aan € 7,5. Te bevragen bij Willem Houbrechts, Generaal Lemanstraat 34, 2600 Berchem, telefoon 03/230 49 26, E-mail: [email protected]. Zij moeten de plaat wel zelf komen ophalen. Een andere mogelijkheid is dat ik ze voor u meebreng op een of andere bijeenkomst. Maar dan toch liefst eerst Willem bellen daar de voorraad beperkt is.

 

Modigliani

 

in rust was slechts dat ene beeld

dat onverstoorbaar en cycladisch uit

je vingers droop.

milde schoonheid, kalmte

in het centrum van de cycloon.

 

een italiaanse blues blies je in parijs

waar, toen nog, lagen: zuignappen

van bestaan, speekseldagen van blind

begeren – dubbelzelfmoord nog

geen koude theorie in akademische tehuizen.

 

je tuberkuleuze handen grepen in het ijle

oranje van je dromen, wat

kan men zeggen? waar eindigt de

estetiek van de waanzin? waar het nijdige

bezinnen over goed en kwaad?

 

hiér eindigt het. mooi

is het niet.

Grafzerkje Johan Moeys stuurde volgend verslag binnen, waarvoor mijn dank:
 
Tijdens de funeraire Frankrijkreis werd ik al wat nieuwsgierig gemaakt over de kleine begraafplaats naast de kerk Saint-Pierre-de-Montmartre, net naast de grote Sacré Coeur. Het feit alleen al dat je er maar één dag per jaar op bezoek mag, was al genoeg. Ondanks de waarschuwing dat het maar een kleine begraafplaats is en er eigenlijk weinig te zien is, trok ik toch op 1 november naar Parijs. Het weer was aangepast: miezerig en koud, een ideaal allerheiligenweertje. Vanuit het Noordstation van Parijs was het een korte wandeling naar de rue du Mont-Cenis, naast de Place du Tertre. De zware bronzen deur, een werk van de beeldhouwer Tomaso Gismondi, stond al open. Enkele toezichters stonden paraat, en de eerste nieuwsgierigen waren al binnen. Ze lieten je slechts mondjesmaat binnen, om iedereen rustig de kans te geven rond te kijken en om chaos tegen te gaan. De begraafplaats vestigt drie records: het is de meest gesloten begraafplaats van Parijs (slechts toegankelijk op 1 november), het is de oudst bestaande begraafplaats (van 1688), en het is de kleinste begraafplaats van Parijs (minder dan 600 m²).
Zoals op elke begraafplaats zijn er grotere en kleinere monumenten. Het ene is slechts een kleine steen, het andere is een massief monument afgewerkt met windmolentje. Het verval neemt toe, doch men is begonnen met dit tegen te gaan. Er zijn concrete plannen.

In 1688 werden op een deel van de boomgaard van de Benedictinessen van de abdij van Montmartre twee massagraven aangelegd. Op zich betekende dit niet het begin van de begraafplaats, want op deze plaats was vroeger al een merovingische begraafplaats. In 1697 werd de begraafplaats uitgebreid. Tijdens de Franse Revolutie gesloten, werd de begraafplaats weer geopend in 1801 om in 1823 definitief gesloten te worden, omdat hij te klein was. Alleen afstammelingen van overledenen die er voor 1823 zijn begraven, mogen er nog worden bijgezet. De 85 graven dragen namen van bekende families uit Montmartre. In een gemeenschappelijk graf werden de lichamen van ca. 1000 Franse, Duitse en Russische soldaten begraven, die in maart 1814 waren gesneuveld. Op 30 maart 1814 vond er namelijk, na de troonsafstand van Napoleon, in Parijs een invasie plaats van geallieerde troepen. Op die dag werd er ook op Père Lachaise gevochten tussen Franse en Russische soldaten; na hun overwinning sloegen de Russen hun bivak op tussen de grafmonumenten.
 
p de begraafplaats vindt men o.a. volgende bekenden uit Montmartre: de familie Debray, een bekende familie van molenaars. Nicolas-Charles Debray voegde aan de molen een dansgelegenheid toe, die hij Moulin de la Galette noemde. Op hun graf staat dan ook een molentje. Felix Desportes was de eerste burgemeester van Montmartre, in 1790 op 27-jarige leeftijd gestorven. De familie Feutrier waren de oude eigenaars van Château-Rouge, een van de populairste dansgelegenheden in Montmarte in het midden van de 19^de eeuw. De Russische schrijfster Anne-Sophie Swetchine (1782-1857) ligt hier begraven met haar man, de generaal, die in 1850 stierf.

tekst en foto's : Johan Moeys

Oud Eik en Duinen.
 
De begraafplaats Oud Eik & Duinen bevindt zich aan de Loosduinse Kade en is bereikbaar met tram 2. In het kantoor kan men een plattegrond bekomen met de bekende bewoners van de begraafplaats. Voorbij de kapel links vindt men de ruïne van de kerk Eik & Duinen gesticht in 1247 door graaf Willem II ter nagedachtenis van zijn vader Floris IV. In 1581 werd de kerk afgebroken in opdracht van de Staten van Holland. In 1990 gerestaureerd.

Men vindt hier uiteraard veel politici zoals Willem Drees, minister president. Abraham Kuyper, politicus, theoloog en minister president. Pieter Sjoerd Gerbrandy, politicus en minister president. Jan Donner, minister van Justitie die ondermeer een wet tegen het vloeken maakte. Verder liggen hier enkele bekende kunstenaars begraven. Louis Couperus, (links boven) schrijver van “De boeken der kleine zielen” en “Eline Vere”, die gecremeerd werd en onder een afgebroken zuil ligt. Ferdinand Bordewijk, advocaat en letterkundige. Zijn bekendste werken zijn “Karakter”, “Blokken”, “Knorrende beesten” en “Bint”. Bordewijk ligt samen met Johanna Suasanna Hendrika Bordewijk-Roepman, componiste. Menno ter Braak, schrijver pleegde zelfmoord toen de Duitsers in 1940 aan de winnende hand bleken te zijn. Hendrik Willem Mesdag, schilder wiens bekendste werk “Het panorama van Scheveningen” enorme afmetingen heeft. De amusementswereld is vertegenwoordigd met Jean-Louis Pisuisse, cabaretier, die werd vermoord samen met zijn derde echtgenote Jenny Gilliams en Fie Carelsen, cabaretière, tweede echtgenote van Pisuisse. Willy Derby, cabaretier en broer van Lou Bandy werd door de Duitsers gevangen gezet en overleed in een hotel. De bij ons eveneens bekende J. de Slegte, boekhandelaar kreeg hier zijn laatste rustplaats. Een monument eveneens voor wielrenner Pieter Daniel Moeskops, die vijf keer wereldkampioen sprint werd. Wat hier opvalt is dat moderne dingen hier ruimschoots aan de beurt komen. Een monument van glas en beton is er voor E. van Haaren, een jong gestorven vrouw. Katten vindt men op de laatste rustplaats van Bob Hens. “Mijn  trouwste vriend”, een paard staat op de tombe voor Rinse J. J. Hiemstra.
 
Het Raadsel ? ? ?
 
In de onmiddellijke nabijheid ligt Nieuw Eykenduynen. Een boek met informatie en een rondleiding is te bekomen in het bureel. Hetgeen mij het meeste aansprak op deze begraafplaats is de urnentuin, in 1935 opgerichte door architect A. H. Wegeriff. Zoiets zag ik in ons land nog niet. Her en der staan, in een prachtige omgeving met waterpartijen, urnen opgesteld. Werkelijk pakkend. Hier liggen ook schrijvers Willem Johan Theodoor Kloos en Simon Vestdijk en musicus Dirk Theo Uden Masman, leider van het populaire orkest “The Ramblers”. Hier staat ook een monument  voor de Orde van Vrijmetselaren. Het werd opgericht na de Tweede Wereldoorlog voor de grootmeesters der orde en is bestemd voor vier asbussen. Tot nu toe is er slechts één asbus geplaatst voor professor Carpentier Alting. Hetgeen eenieder hier bezighoud is het raadsel (rechts vorige bladzijde). Het is een liefdessteen onder een boom met een lyrische tekst “Hier ergens rust zij, van wie niemand wist, dat zij de mijne was”. Niemand weet wie de steen plaatste. Een minnaar of minnares? Een geheime relatie of overspel? Niemand weet hoe lang de steen hier al ligt. De steen is bij toeval ontdekt bij een drastische snoeibeurt. Nu pronkt hij aan de voet van een treuriep.
 
Kerkhoflaan.
 
Aan de Kerkhoflaan, bereikbaar met bus 22 of met tram 1 of 9, vinden we eveneens twee begraafplaatsen. Allereerst is hier de Algemene Begraafplaats. Opgepast fotograferen is hier verboden en er wordt zeer nadrukkelijk op toegekeken. Ook hier de nodige politici. Hendrikus Colijn, politicus en bekend vooroorlogs minister-president. Gijsbert Karel graaf van Hogendorp, politicus. Hij speelde hoofdrol bij de voorbereiding van de terugkeer van het Huis van Oranje na de Franse bezetting. Cornelis Willem Lely, waterstaatkundige en politicus. Hij was de ontwerper van het plan voor de drooglegging van de Zuiderzee en lelystad is naar hem genoemd. JohanRudolf Thorbecke, politicus. Pieter Jelles Troelstra, politicus en dichter. Het graf is eigendom van de Partij van de Arbeid. Hier liggen eveneens schilder Anton Mauve en schrijfster Anna Louise Geertruida Bosboom-Touissant. Haar bekendste boek is “Majoor Frans”. Het monument stelt de muze der dichtkunst voor. Twee merkwaardige monument treffen we hier aan. Nicolaas Frederik Emmanuel de Gumoëns, was een Zwitsers kolonel die sneuvelde bij de verdediging van de vesting van Antwerpen in 1832. Het gietijzeren grafmonument kreeg de naam “Citadel van Antwerpen”. Pieter Ragay, schatbewaarder en David Ragay, schatbewaarder kregen een mausoleum met Grieks-Romeinse sarcofaag. In 1830 betaalde David Ragay 8000 Gulden om het graf te onderhouden, een enorm bedrag. Iedere winter wordt een houten bekisting rond het monument geplaatst om het te beschermen tegen versuikeren. Twee keer per jaar wordt de tombe gelucht, dit levert de luikopener 12 Gulden op.
 
In de onmiddellijke omgeving is de Rooms katholieke begraafplaats Sint Petrus Banden. Op het plein voor de begraafplaats staat het beeld « Phoenix » van de hand van Dick Loef. De hoofdlaan leidt naar een kapel en rechts vinden we, wat uitzonderlijk is voor Nederland, een arcade. Het is een ontwerp van architect W. B. van Liefland uit 1885. Onder de arcade een treurende vrouw op het familiegraf voor Van Romunde en een rechthoekige zerk op de laatste rustplaats voor Dimitry Georg Frenkel Frank, schrijver, acteur en regisseur. Verder op de begraafplaats de gebruikelijke politici. Joseph  M. L. Cals, politicus en minister-president. Henri A. M. T. Kolfschoten, politicus en minister van justitie en Leonardus G. Kortenhorst, advocaat en politicus. Hans Eggers kreeg een modern monument. Verder enkele kunstenaars. Jan van Meel, organist en dirigent kreeg een levensgrote luitspelende engel en F. J. A. Haring, organist en dirigent, werd uitgebeeld door H. M. Hagedoorn. Jean Theodoor Toorop, tekenaar en schilder, kreeg een stele met kruis. Opvallend is dit hier een aantal bekende ondernemers begraven liggen. Wie kent niet de namen Peek, van Peek & Cloppenburg, H. J. Vroom, oprichter van Vroom en Dreesman en Richard Brenninkmeyer, de oprichter van C & A.

Tot slot ligt op de begraafplaats Westduin, aan de Ockenburgstraat en bereikbaar met tram 3, de acteur Ko van Dijk. Op deze moderne begraafplaats staat een monument genaamd “de Poort” en is er een prachtig modern grafmonument van glas te bewonderen op de laatste rustplaats voor Cornelis Legué. (zie hieronder) Zoals u ziet meer dan inspiratie genoeg om er eens een leuke dag Den Haag van te maken.

Tekst en foto's : Jacques Buermans

Meer over de hierboven besproken begraafplaatsen in volgende publicaties:
 
DEN HAAG, Funeraire Cultuur, Rita Hulsman, Uitgeverij Aspekt 2001, 90 5911 016 1.
 
STILLEVEN IN STEEN, Een nieuwe kijk op de begraafplaats Oud Eik en Duinen te 's Gravenhage, W.P.R.A. Cappers, J.H. Kok Kampen, 90 242 5132 X.
 
HET RAADSEL VAN NIEUW EYKENDUYNEN, Diana van der Wal en Yke van Wassem, Nieuw Eykenduynen B. V., 1999.
 
EEN MONUMENTALE WANDELING, over begraafplaats Sint Petrus Banden, Stichting R. K. Begraafplaatsen.
 
DE R. K. BEGRAAFPLAATS ST PETRUS BANDEN AAN DE KERKHOFLAAN IN DEN HAAG, C. J. J. Stal en H. P. R. Rosenberg, Gemeente Den Haag dienst Monumentenzorg, 90 73166 19 5.

De Grafzerkjes zijn nog in andere dingen geïnteresseerd dan in begraafplaatsen. Er kwam een vraag om de tentoonstelling in de Gentse Sint Pietersabdij te gaan bezoeken, zeker toen we wisten dat An Hernalsteen daar de rondleiding voor ons kon verzorgen. Op een koude zondagmorgen stonden niet minder dan 18 Grafzerkjes paraat om de tentoonstelling te bezoeken. An wijdde ons in in de, soms geheimzinnige wereld, van de vrijmetselarij. Na een korte inleiding waar ze schetste waar de vrijmetselarij vandaan kwam en ons het verschil uitlegde tussen een reguliere en irreguliere loge betraden we de wereld van de loge. An vertelde ons dat we de vier elementen (aarde, lucht, vuur en water) dienden te overwinnen om leerling te worden. Dan legde ze uit wat we moesten doen om het tot gezel en zelfs tot meester te brengen. Verder werd er stilgestaan bij de verschillenden graden die de loge kent en afgesloten werd met enkele grafmonumenten op de Westerbegraafplaats waar An uitlegde dat er daar weinig vrijmetselaarssymbolen aanwezig waren omdat men er vanuit ging dat iemand die op het “Geuzenkerkhof” begraven werd wel tot de loge moest toebehoord hebben

Na een weldoende maaltijd togen 18 Grafzerkjes, vier haakten af en wij mochten vier nieuwe Grafzerken begroeten, de kille stad in om, onder de alweer kundige, leiding van An vrijmetselaarsgebouwen en symbolen te ontdekken. Dankzij haar kwamen we via de Vooruitgebouwen aan het monument voor Hippolyte Metdepenningen, waar wel de nodige vrijmetselaarssymbolen aanwezig waren. We kwamen aan de muziekkiosk. Daar vertelde An over Mozart en zijn (hoe zat dat nou weer met zijn) Toverfluit, een opera met veel maçonnieke invloeden. 

Via de ingang van de universiteit togen we naar het Lam Gods. An Hernalsteen gaf daar een uitleg waar uit zou kunnen geïnterpreteerd worden dat Jan Van Eyck een aantal vrijmetselaarsideeën op zijn meesterwerk penseelde. Verkleumd van de kou maar warm van hetgeen An ons vertelde trokken we naar de eerste warme kroeg om daar nog wat na te praten.

Tekst en foto's : Jacques Buermans

Niet zo veel belangstelling maar het is niet de kwantiteit maar de kwaliteit die telt. Alleen heb ik het moeilijk met de Grafzerkjes die de mond vol hebben over het overnemen en in orde brengen van grafmonumenten en dan geen teken van leven geven. Ik kan accepteren dat iemand niet op een welbepaalde dag kan maar dan kan er toch een mailtje of berichtje af om eventueel een andere datum vast te leggen om eens een kijkje te nemen. Maar, genoeg gezeurd, de zes Grafzerkjes die ik mocht begroeten waren enthousiast. Lutgart & Eric zetten twee monumenten op hun verlanglijstje en gaan zien of er mogelijkheid bestaat tot overname. Jenny & Luc hadden op het eind van de wandeling niet minder dan zes mooie grafmonumenten op hun lijstje staan.  Daaruit zullen ze dan een keuze maken.
Marc noteerde drie namen in zijn agenda, ging de dag daarop al naar de administratie van de begraafplaats en mag zich al de gelukkige bezitter van een mooi monument noemen. Hij nam het monument voor François van Rysselberghe over en kon er al het volgende over kwijt. Van Rysselberghe was van opleiding ingenieur en doctor in de wetenschappen. 

Al  zeer jong doceerde hij aan de zeevaartschool in Oostende. Hij heeft, kort nadat Alexander Graham Bell de telefoon uitvond, enkele belangrijke uitvindingen gedaan. Met de telemareograaf en de universele meteograaf ontving hij op het “Congès de geografie de Paris” de “Palmes academique de France” en de “Médaille d’Or”. Hij was ook de uitvinder van het systeem “Multiplex”, die ons nu nog toelaat om met velen langs één en dezelfde draad te telefoneren, hetgeen daarvoor via aparte lijnen gebeurde.Hij nam een brevet op dit systeem en het werd over de gehele wereld toegepast. Zo zou hij de man zijn die voor de eerste “long distance call” tussen New York en Chicago heeft gezorgd. Een leuke anekdote is dan weer dat hij op een bepaald moment een muziekopvoering van Gounod in Brussel via de telefoon “doorzond” naar Antwerpen tot grote verbijstering van de toehoorders bij ons. Daarnaast ontwikkelde Van Rysselberghe een systeem voor moderne elektrische stadsverlichting en kreeg hij de opdracht de openbare stadsverlichting te Antwerpen te verwezenlijken. Er verschenen vele wetenschappelijke werken van zijn hand. 

Tekst en foto's : Jacques Buermans

Via Grafzerkje Philippe Theys bekwam ik volgende informatie:
 
Op 2 december hebben wij met een aantal mensen de beslissing genomen -  net zoals dat bij de Amerikanen de mogelijkheid geboden wordt – het beheer te willen doen voor het laten adopteren van Belgische Militaire graven. We hebben één gemeente gekozen om te beginnen, maar er is blijkbaar vraag en interesse dat we beslist hebben deze zaak voor gans België op ons te gaan nemen.

In Alveringem (Hoogstade en Oeren) liggen samen 1440 Belgische militairen begraven en van die 1440, zijn er op 3 weken tijd al 45 graven geadopteerd. Adopteren is gratis, wie ons wenst te helpen met de begraafplaatsen van Hoogstade en Oeren met bloemen te sieren, de periode van 11 november, kan 5 euro per (je adopteert dan ook automatisch een graf) graf overmaken.

Nu hadden we graag navolging gekregen. Want het adoptieprogramma is één, maar op andere Belgische Militaire begraafplaatsen hetzelfde gedaan krijgen is natuurlijk iets anders. We krijgen hulp aangeboden uit verschillende hoeken, maar het zou best leuk zijn moesten een aantal onder jullie bijvoorbeeld hetzelfde "aanbieden" op een Belgische militaire begraafplaats in jullie directe omgeving. Alle voorstellen, commentaren en raad is welkom. Positief of negatief (hoe kunnen we anders iets leren ???). Mag ik jullie dan ook vragen onder jullie vrienden en kennissen, hier zoveel mogelijk reclame over te maken. We zouden graag zien dat vooral kinderen dit doen, of een ouder met zijn kind, we hebben zo trouwens een geval waar de pleegvader en zijn 14 jarige dochter een graf geadopteerd hebben.

Een ding nog, in Henri-Chapelle zijn een 400 graven geadopteerd; (van de haast 8.000 graven) In Hoogstade liggen bijna 800 mannen begraven en er zijn daar al 40 graven geadopteerd (en in de week dat we Oeren bij de zaak betrokken hebben - daar ook al een vijftal). En ik heb net een Waalse vriend die net een graf te Wandre wenst te adopteren. Met andere woorden, wat de "cijfers" betreft zitten we in amper drie weken niet slecht, maar dit kan beter.
 
Adopteren is een symbolische daad, een klein onderdeel van wat HERDENKEN kan zijn. We moeten NU de beslissingen nemen die voor de volgende 50 jaar ervoor gaan zorgen dat herinneren geen folklore wordt.

Informatie is te bekomen bij Rik Scherpenberg, 0475/58 07 83, [email protected].
 
Andere sites: http://users.pandora.be/WarRelicsArchives/index.html
http://groups.msn.com/HOOGSTADE/start.msnw
http://groups.msn.com/Oeren-Hoogstade/
http://groups.msn.com/CoeuvresBattlefieldMarker
http://groups.msn.com/WarRelicsArchives