De tekst op de grafsteen is een treurdicht van Mary Leman Grimstone-Rede (1796-1869). Zij was een Brits dichteres en romanschrijfster. Ze schreef één van de allervroegste Australische romans (Louise Egerton) en vooral veel essays over vrouwenrechten.
Het hier aanwezige treurdicht was populair in het begin van de 19de eeuw. Het verscheen o.a. in The Lady’s Monthly Museum (or, Polite Repository of Amusement and Instruction), een Engels maandelijks damesblad, gepubliceerd tussen 1798 en 1832 door de uitgeverij Vernon and Hood (Londen). Dit maandblad richtte zich in de eerste plaats naar de vrouw. Het bevatte artikels over mode, biografieën, essays en gedichten maar ook verhalen in feuilletonvorm die vaak de voorlopers waren van later gepubliceerde romans.
 

Oh ! there are beams so purely bright
They seem not meant for earth,
They shed the liquid glow of light,
That speaks their heavenly birth,
Then sink again in ether blue,
Regain their native sphere,
And fade for ever from the view,
Too bright to linger here.
 
Oh! Such wert thou we’ve just resign’d,
In brighter worlds to shine,
And though in tears we’re left behind,
We dare not e’er repine.
Too well, all as! we learned to love,
Too little learned to know,
That one so form’d for world’s above,
Could ne’er be left below.