Soms gaat hij zomaar over begraafplaatsen wandelen, soms met een doel en soms ook niet... Hij beschrijft zijn persoonlijke beleving

Bij deze foto krijg ik zelf een krop in de keel en hou ik de locatie voor mezelf omdat ik niet op iemand z’n tenen wil trappen.
Het betreft een perkje op een begraafplaats in Vlaanderen, helemaal achteraan...
Ik vraag me af wie er begraven ligt en wie waren deze mensen bij leven. Ja, hoe moet ik het zeggen: het zijn overleden patiënten van een psychiatrisch ziekenhuis.
Dat is toch wat de gemeentearbeider die op de begraafplaats werkt, me antwoordde.
Toen ik de graven zag was ik geschokt, verschillende kruisen zonder de naam van de overledene, of enkel de naam en het stervensjaar, geen geboortejaar. Enkel de naam zonder geboorte of stervensjaar en ga zo maar door.
Is dat de manier waarop onze samenleving omgaat met psychiatrische patiënten?  Een graf, een armengraf zelfs zonder naam, gedehumaniseerd. Als je zo iets ziet dan denk je: hier zie je het bewijs van het failliet van onze samenleving…

http://www.janssens-patrick.com

tekst en foto : Patrick Janssens