Op zaterdag 26 mei verzamelden 13 Grafzerkjes zich aan de ingang van de begraafplaats van Heide waar ze werden opgewacht door gids Hans Geldhof. Hans schetste de geschiedenis van Heide opgericht in 1929 met voornamelijk bourgeoisie en Joden afkomstig van Antwerpen. De begraafplaats werd opgericht in 1932 en toen woonden er in Heide 1200 inwoners waaronder 700 Joden. Op de begraafplaats geen Joodse graven. Joden laten zich begraven in het naburige Putte, juist over de grens.

Jan Beirens was architect. Hij bouwde onder andere de synagoog van Heide. Frans Gommeren was voorzitter van de kerkfabriek. Hij ligt hier samen met Franciscus Van Tilburg, eigenaar van het eerste hotel in Heide.

In het midden van de begraafplaats een “luifel” . Daarmee werd tegemoetgekomen aan de wens naar een overdekte plek waar afscheid kan genomen worden van de overledene. Het ecologisch ontwerp is van de hand van Marc Schepens.

Hans Geldhof toonde beelden van de calvarie, afgebroken in 2009, waar de priesters in begraven werden. Enkel pastoor Mast werd hier begraven. Na de afbraak van de calvarie van Alfons Baggen vroeg men zich af waar Mast gebleven was. Denkelijk verdween Mast samen met het afbraakmateriaal.  De familie Goublomme bezat een pelsenzaak aan het Antwerpse stadspark. Drie leden van de familie werden vermoord door de zoon van de conciërge. Een klein kruisje voor Jan Lathouwers vooraan met achteraan grotere kruisen voor zijn ouders. Jan stierf na een ziekte op jonge leeftijd. René Beirens was stuntman en werd als een held ingehaald in Heide. Een graf vol klimop voor schilder Paul Ceulemans en zijn echtgenote Gogo, ook een telg van een bekende familie van schilders. 

Guy Vercraeye was “de” dokter van Heide. De Britse Florence Maud Smith (werd maar liefst 104 jaar oud. Striptekenaar Willy Vandersteen ligt hier. Aan de overzijde een ander, graf met zijn naam  en geboortedatum op. Daar ligt Paula Van den Branden, zijn eerste echtgenote, die hoopte dat hij bij haar ging liggen maar dat was buiten de tweede echtgenote Anne-Mie Vankerkhoven gerekend die voor hem, en voor haar, een graf liet oprichten vlak over het andere graf. 

De naam Letzer is een begrip in de wereld van de sleepboten. Hier ligt Alphonse Letzer. Een sarcofaag voor de familie Corstiaens, een rijke Antwerpse familie. Boost  is bekend van de rijstfabriek Bosto. Een monument om “u” tegen te zeggen voor Emiel Maeyens , oprichter van “De Distel” gevestigd over de Antwerpse academie waar alle schildergerief kan aangekocht worden. Industrieel Verbeeck  bezat steenbakkerijen en een cementbedrijf. 

Ernest Midy was Fransman en schilder. Luitenant Georges Capiau sneuvelde in de omgeving van Tienen toen een lading dynamiet te vroeg ontplofte. Geert Pynenburg  was letterkundige. Hij ontving zijn vrienden-kunstenaars in “het melkhuisje”. Hij was anarchist en naast zijn woning was er een put waar men naakt kon zonnen de “zonneput” genaamd maar door de lokale bevolking de “zondeput” genoemd. Herman en Hedwig Pels kwamen om nadat een V 1 bij de buren terechtkwam.

Op het graf van Carla Kers een opschrift om over na te denken: “ik mocht 37 jaar langer leven dan mijn zusjes Marianne, Selma en Elly”! Die kwamen om in een concentratiekamp.  Hans Geldhof toonde ons twee graven vlakbij mekaar met een totaal verschillend verhaal. Ernest Albert  was kunstschilder. Zijn echtgenote Marcella Breugelmans was een pianovirtuoze en verzetsstrijdster. Zij werd door de Duitsers zo toegetakeld dat ze geen piano meer kon spelen. Jet Jorssen was letterkundige en zij werkte voor de Duitsers. Eindigen deden we bij Maria Hectors. Een graf met het berkenkruis en runentekens.

Na twee volle uren zat onze rondleiding er op. Een kleine begraafplaats maar met de informatie van Hans Geldhof staken we toch heel wat op. In Monida genoten we nog van een heerlijke maaltijd. In de namiddag was er nog een tweede rondleiding voor een select Grafzerkjesgroepje van vier personen maar wel een internationaal gezelschap want Thom en Agda deden de verre verplaatsing vanuit Friesland, een verplaatsing van een kleine vier uur!

Jacques Buermans
 
Foto’s: Mieke Versées en Jacques Buermans
 
Opmerking: in het kader van de privacywetgeving werd aan de aanwezigen toestemming gevraagd om hun afbeelding te mogen bezigen.