Tijdens de Week van de Begraafplaatsen gaf ons lid Brigitte Schorrewegen een aantal rondleiding op de oude begraafplaats van Lier. Zij zag dit korte bezoek eerder als een eerst summiere kennismaking met deze begraafplaats.

Wie, de familie of de stad Lier heeft recent de ingang dichtgemetseld. In ieder geval het werd professioneel gedaan. Bij het graf Schul kregen we de uitleg over de afgeknotte zuil. Er was hier fameus met de grove borstel over de letters gegaan. Iets later kwamen we de reden te weten. De familie Bergmann is hier met drie graven vertegenwoordigd. George Bergmann was liberaal burgemeester. Hij werd burgerlijk begraven wat in die tijd, 1893, niet gebruikelijk was. Daarnaast ligt zijn zoon Anton Bergmann was advocaat en schrijver van “Ernest Staas” en “Geschiedenis van de stad Lier”. Hij huwde met een notarisdochter Elisa Van Acker. Anton Bergmann stierf in 1874, amper 38 jaar oud. Een pracht van een graf met de uil als teken van wijsheid maar de uil had ook een derde oog en dat bleek volgens Brigitte een verwijzing naar de vrijmetselarij te zijn. Elisa Van Acker huwde na zijn dood met de broer Ernest Bergman. Die was senator en consul van België te Buenos Aires. Hier zegde Brigitte dat er een oude man aan het werk was op de begraafplaats die, letterlijk, met een grove borstel monumenten wilde opknappen. Zou het niet aangewezen zijn de man op een vriendelijke wijze te zeggen hoe hij te werk kan gaan zonder de graven te beschadigen? De stad Lier zou de man degelijk materiaal kunnen geven, hem eerst wat begeleiden en hem, wanneer hij zijn werk goed doet, een schouderklopje geven want zijn bedoelingen zijn goed! 

 Op het graf Van Acker, de ouders van Elisa, een prachtige bronzen krans$ misschien wel een werk van Lodewijk Van Boeckel, de kunstsmid. De Strijcker was chirurg te zien aan de symbolen vooraan het graf. Achteraan de zandloper met vleugels en de zeis$. Vier van de kinderen stierven op jonge leeftijd, vóór hun ouders. De twee overige zonen deden, dixit Brigitte, goed hun best want samen kregen ze maar liefst 15 kinderen. Van der Veken was pastoor. De attributen$ van zijn beroep staan op het graf. Ten slotte stonden we even stil bij het eenvoudige graf voor kunstsmid Lodewijk Van Boeckel .

Na afloop deden we nog een korte wandeling over de begraafplaats en ontdekten een recent graf voor borstelfabrikant Charon, een prachtige bloembak in brons , een lelijk medaillon voor Arthur Vanderpoorten, minister en bij het buitengaan een gigantische sarcofaag voor een mijnheer en een mevrouw, voor ons onbekend, maar ik ben ervan overtuigd dat Brigitte Schorrewegen ons daar meer duidelijkheid over zal verstrekken wanneer vzw Grafzerkje in november op bezoek komt.